monumenta.ch > Isidorus > bnf13027.81 > sbsMin.43.141v > bnfGrec107.805 > sectio 7 > sectio 52 > sectio 5 > sectio 2 > sectio 7 > bnfGrec107.117 > bnf10439.175 v > sectio 56 > sectio 47 > bnf6797.159 > sectio 4 > sectio 5 > bsbClm6224.206 > sectio 101 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 73 > 3 > Psalmi, 40 > sectio 12 > sectio 57 > csg85.203 > sectio 46 > bnf9389.64 > csg235.221 > sectio 25 > sectio 2 > sectio 75 > sectio 65 > sectio 36 > sectio 47 > sectio 6 > sectio 2 > sectio 8 > csg75.317 > sectio 32 > csg51.160 > sectio 10 > sectio 11 > sectio 58 > sectio 24 > sectio 3 > sectio 44 > sectio 100 > sectio 2 > sectio 72 > sectio 136 > sectio 10 > csg85.204 > sectio 5 > sectio 51 > sectio 125 > sectio 97 > 4 > sectio 158 > csg75.482 > sectio 47 > 23 > zosPa32.257v > sectio 14 > sectio 80 > csg51.150 > sectio 21 > bnf7583.200 > sectio 14 > Sulpicius Severus, Chronica, 1, 33
Sulpicius Severus, Chronica, 1, XXXII <<<     >>> XXXIV

Caput XXXIII HIDE LINKS TO MANUSCRIPTS

1 Ita Saul, sacerdotali prius a Samuele unguento perfusus, rex constitutus est. hic ex tribu Beniamin, Cis patre ortus, modestus animi, forma excellenti, ut merito dignitas corporis dignitati regiae conveniret.
2 sed principio regni huius aliquanta ab eo pars populi bav825.9 v desciverat, parere imperio abnuens, seque Ammonitis coniunxerat. sed hos Saul impigre ultus est; victi hostes, venia Hebraeis data tum Saul iterato a Samuele unctus traditur.
3 inde Allophylorum irruptione atrox bellum exortum; locum exercitui ad conveniendum Saul in Galgalis constituerat.
4 et cum per septem dies Samuelem opperitur, ut sacrificium Deo fieret, tardante illo cum populus dilaberetur, illicita praesumptione rex ad vicem sacerdotis holocaustum obtulit; multumque a Samuele increpitus sera peccatum paenitentia fatebatur.
5 igitur ex peccato regis metus omnem exercitum pervaserat. castra hostium haud longe sita praesens periculum ostendebant, neque cuiquam exeundi in proelium animus; plures lamas petiverant. nam praeter imbecillitatem animorum, qui alienum a se Deum delicto regis arbitrabantur, in maxima ferramentorum inopia exercitus erat, adeo ut praeter Saul et Ionathan filium eius nemo gladium aut lanceam habuisse tradatur. nam Allophyli, superiore bello victores, cotis usum Hebraeis ademerant, neque cuiquam conficiendi teli bellici aut rustici ferramenti potestas fuerat.
6 igitur Ionatha audaci consilio, solo armigero suo comite, castra hostium ingressus viginti fere ex hostibus interemptis, universum exercitum terrore perculerat.
7 tum vero nutu Dei in fugam versi non imperia exsequi, non ordines obseruare, omne praesidium in pedibus habere. quod ubi Saul animadvertit, suis propere eductis fugientes persecutus victoria potitus est.
8 eo die rex edixisse traditur, ne quis nisi confectis hostibus cibum caperet. sed Ionatha interdicti nescius favo reperto, tincto spiculo, mel degustaverat. id ubi regi ex Dei ira compertum est, morte affici filium iussit. sed populi auxilio ab exitio vindicatus est.
9 ea tempestate Samuel a Deo monitus regem adiit, verbis Dei nuntians, uti genti Amalech, quae olim Hebraeos ex Aegypto venientes transitu prohibuerat, bellum inferret, addito interdicto, ne quid ex spoliis devictorum concupisceret.
10 ita in fines hostium ductus exercitus, rex captus, gens subacta. Saul victus praedae magnitudine, praecepti divini immemor, capta servari et ferri iubet.


© 2006 - 2024 Monumenta Informatik